وی در خصوص سفرشهید  نواب به طالقان نیز افزود ؛ به دعوت آیت الله طالقانی  براي اختفا به طالقان رفتند (روستایی به نام وركش) و در آن مدت محدود که انجا بودند فعالیت های بزرگی انجام دادند مثلا برخی از روستاییان نزد شهید نواب امدند و گفتند که بهائی ها گوسفند های آنها را به زور می گیرند و آنها ناراحت بودند که شهید نواب با صلابت و جذبه ایی که در چهره ایشان بود به آن روستا رفت و در انجا خطبه ایی خواند و حق روستایی ها را از بهایی ها گرفت ویا  به ایشان خبر دادند «دهي به نام وشته در یکی دو فرسخی اینجاست که حدود ١١هزار نفر جمعیت دارد. امام زاده‌ای هم دارد. اما متاسفانه بدون توجه به این امامزاده يك عده آخر هفته‌ها مي آيند و اینجا فسق و فجور مي كنند.» آقاي نواب خيلي ناراحت شدند. ٥٠، ٦٠نفر از جوان‌های ده را جمع کردند. بازوبند درست کردند و قرار بر این شد که آخر همان هفته این جمعیت بروند طرف امامزاده ، مسجدی که از ٢٥سال پیش درِ آن باز نشده بود.جمعیت ٥٠، ٦٠نفری حركت كردند. آقا جلو بودند. به همراه سيد هادي ميرلوحي، سيد عبدالحسين واحدي و سيد محمد واحدي. مردم هم دنبالشان حرکت و فریاد الله اکبر سر داده بودند و  نماز صبح به  مسجد وشته رسیده و قفل مسجد را باز كردند و بعد دسته‌جمعی شروع کرده‌بودند به اذان گفتن و همین مسئله باعث جلب توجه روستائیان شده بود ،بعد از سخنرانی شهید نواب ، مردم از خواب غفلت بيدار شدند.
 
احتشام رضوی با بیان اینکه نواب در ملی شدن نفت به همراه یاران شان زحمات بسیاری کشیدن اظهار داشت؛ تأثیر و نقش شهید نواب در ملی شدن نفت خیلی زیاد بود این درست نیست که بگوییم که مصدق نفت را ملی کرد نواب به بیشتر نماینده ها مجلس نامه نوشت و آنها از عاقبت وطن فروشی شاه آگاه و خیلی روشنگری کرده بود و بعد از ملی شدن نفت مصدق آن قول و قرار هایی که داده بود و آن هم اجرای احکام اسلامی ، فراموش و انجام نداد و در زمان نخست وزیری مصدق ، شهید نواب صفوی 22ماه زندان بود .

 

وی ادامه داد؛ شهید نواب در اوج بحث های سیاسی ، وقتی با من روبرو می شد لبخند می زند و وقتی من می گفتم آقا مگر شما اکنون در حال مباحثه نبودید می گفت :(تیکه کلام ایشان باباجون بود) باباجون ،آدم برای خانواده اش نباید عصبانی شود این یک درس برای جوانان امروز ما می تواند باشد. شهید نواب یک بار در زندگی به من امر نکردند همیشه با احترام در خانه با من صحبت می کردند 

همسر شهید نواب صفوی پیرامون واکنش به تیر باران آن مرد بزرگ گفت؛‌من به مسگرآباد محلی که آقای نواب را دفن کرده بودند رفتم 28 کامیون نظامی آنجا بود سربازهای دربار صف به صف آنجا ایستاده بودند عده‌ای از مردم هم حضور داشتند و در کل فضا زیاد شلوغ بود من داشتم به شدت گریه می‌کردم تا اینکه یکی از سربازهای شاه با پوتین به من زد و گفت بلند شد اتفاقی نیفتاده است.من بلند شدم و گفتم شما هم کسانی هستید که آل محمد را مانند بنی‌امیه دلداری می‌دادید و شروع کردم حماسی صحبت کردن طوری که نظامی‌ها گریه می‌کردند گفتم نواب همیشه می‌گفت ای کاش من عاشورا بودم و جدم را یاری می‌کردم و چه خوب یاری کردی جدت را. خدایا این قلیل قربانی را از ما بپذیرید و همین‌طور ادامه می‌دادم و سربازها گریه می‌کردند رو کردم به آنها و گفتم گریه کنید که اشک‌های شما هرگز خشک نخواهد شد به خدا اگر مردهای ما را بکشید ما زنان مقابل‌تان خواهیم ایستاد و شروع کردم به خاندان پهلوی اعتراض کردند یک ساعت و نیم بدون انقطاع صحبت کردم که بعضی‌ها تعجب می‌کردند چطور من در آن حال و هوا می‌توانستم این‌گونه صحبت کنم دلم می‌خواست رگبار را به من ببندند و من نیز به شهادت برسم.

وی ادامه داد؛ یکی از علمای بزرگ تهران رفته بودند پیش پدرم و به ایشان گفته بودند: آقای نواب احتشام من خطبه حضرت زینب (س) را در کتاب‌ها خوانده بودم ولی امروز با چشم خودم دیدم که شبیه شما چه سخنرانی کرد، بلاتشبیه مثل عمه ایشان حضرت زینب (س) سخنانی گفتند که همه را به تعجب وا داشته بود.در روزنامه‌ها آن زمان هم نوشته بودند سخنرانی‌های همسر نواب صفوی مردم را آماده انقلاب کرده و سخنان آتشین همسر نواب شوری به پا کرده که ممکن است مردم انقلاب کنند.