وحید جلیلوند اخیرا اعلام کرده است که دیگر در ایران فیلم نخواهد ساخت و هیچ‌گاه به دنبال گرفتن پروانه نمایش فیلم اخیرش «شب، داخلی،‌ دیوار» نخواهد رفت. او هدفش از این اقدام‌ را حمایت از اعتراضات عنوان کرده است!
 
به گزارش رجانیوز؛ این اظهارات در صورتی‌ست که او چندی قبل از شروع اغتشاشات به صورت غیرقانونی و بدون اخذ مجوز فیلمش را راهی جشنواره ونیز کرده و در همان زمان حق پخش فیلم خود را به قیمت نیم‌میلیون یورو به یک کمپانی آلمانی فروخته بود.
 
به عبارت ساده‌تر مدت‌ها قبل، جلیلوند بدون گرفتن مجوز، حق پخش فیلمش را به یک کمپانی خارجی فروخته است. این یک معنا بیشتر ندارد؛ جلیلوند روغن ریخته را نذر امام‌زاده کرده است. چراکه فیلم او به هرحال به علت دور زدن قانون سرنوشتی شبیه «برادران لیلا» ساخته سعید روستایی پیدا می‌کرد. او با سیاست سعی در ماهی گرفتن از آب گل‌آلود دارد.
 
جالب‌تر آن‌که جلیلوند برای ساخت «شب،داخلی،دیوار» از نیروی ضدشورش کمک گرفته و تجهیزات فیلمش را از این نهاد تامین کرده است!
 
 بیشتر بخوانید:
خودتحقیری سینماگران وطنی اینبار در ونیز
 
تناقضات وحید جلیلوند به همین موارد خلاصه نمی‌شود. او درحالی از حکومت اعلام برائت می‌کند که فیلم قبلی او «بدون تاریخ، بدون امضا» در سال ۹۵، سی‌صد و پنجاه میلیون تومان تسهیلات از طرف حکومت دریافت کرده است. همچنین این فیلم توسط وزارت ارشاد به آکادمی اسکار معرفی شده و به علت عدم کیفیت از راه‌یابی به بخش مسابقات باز مانده بود.
 
وحید جلیلوند بیش از آنکه فیلمساز باشد، یک کاسب زیرک است. او که فیلمش را بدون مجوز به خارجی‌ها فروخته، منت عدم نمایش آن در ایران را نیز به سر مردم و ارشاد می‌گذارد. او به دنبال سود و سواستفاده است. یک زمان از جیب خارجی‌ها، یک زمان از جیب ارشاد و زمانی از احساسات مردم.