ضرورت جریان انقلابی؛ وحدت گفتمانی به جای وحدت سهمیه ای
کد خبر: ١٦٣٠٦٢ تاریخ انتشار: ٠٩ ارديبهشت ١٤٠٠ - ١٥:١٥
صفحه نخست » تیتر یک
ضرورت جریان انقلابی؛ وحدت گفتمانی به جای وحدت سهمیه ای

تنها راه ایجاد همگرایی و یکپارچگی در راس و بدنه جریان انقلابی، این است که گروه ها و احزابی که ذیل گفتمان انقلابی تعریف می شوند، از وحدت سهمیه ای و تصنعی عبور کرده و حرکت جریان را بر اساس وحدت گفتمانی سامان دهی کنند و به الزامات آن پایبند باشند.

 
گروه سیاسی صابرنیوز: محمدعلی رضایی؛ براساس آموزه های دینی و الهی، عرصه سیاست یکی از اصلی ترین جلوه گاه های عبودیت است؛ در نتیجه رفتارها و کنش ها در این عرصه باید بر اساس حجّیت بوده و رنگ و بوی خدایی داشته باشد. سیاست ورزی باید به مثابه یک تکلیف الهی و دینی تلقی شود؛ نه به عنوان ابزاری برای قدرت طلبی و برتری جویی.
 
آنچه که نیروهای سیاسی به عنوان وحدت یا ائتلاف از آن یاد می کنند، از آنجا که یک فعل سیاسی به شمار می رود، باید ذیل حجّیت و عبودیت، تعریف و پیکربندی شود.
 
معمولا در بزنگاه های مختلف؛ از جمله در آستانه انتخابات، ساختارهایی برای وحدت و ائتلاف طراحی می شود که مکانیسم آن بر اساس سهم خواهی حزبی است نه حجیت شرعی.
چنین ساختارهایی برای راس و بدنه جریان انقلابی که وظیفه محور است و حرکت خود را بر اساس عبودیت و تکلیف گرایی سامان دهی می کند، حجیت آور نبوده و تن دادن به الزامات تحکم آور آن، پذیرفته نمی شود.
 
در مقام تشبیه، بدنه جریان انقلابی مانند زنبورهای عسلی هستند که تنها شهد شیرین گل های معطر و شاداب آنها را جذب می کند و در مواجهه با گل های سمی و یا پژمرده، عکس العمل دفعی نشان می دهند.
در چنین وضعیتی، نه در راس وحدت و پکپارچگی شکل می گیرد و نه در بدنه.
 
تنها راه ایجاد همگرایی و یکپارچگی در راس و بدنه جریان انقلابی، این است که گروه ها و احزابی که ذیل گفتمان انقلابی تعریف می شوند، از وحدت سهمیه ای و تصنعی عبور کرده و حرکت جریان را بر اساس وحدت گفتمانی سامان دهی کنند و به الزامات آن پایبند باشند.
 
اولین الزام چنین وحدتی این است که همه گروه ها از حصار تنگ وابستگی های گروهی و حزبی خارج شده و آمادگی پذیرش افراد صلاحیت دار بیرون از حزب و گروه خود را داشته باشند.
 
الزام دیگر آن است که هرگونه سنجش، ارزیابی و تصمیم گیری بر اساس شاخص ها و معیارهای انقلابی گری انجام شود.
 
الزام بعدی آن است که در بین افراد انقلابی و صالح، کسانی برگزیده و معرفی شوند که بیشترین شاخص های انقلابی گری را در وجود خود محقق کرده و بالاترین نصاب را کسب کرده اند.
 
چنین وحدتی، به لحاظ حجیت شرعی و الهی تامّ است؛ چراکه ریشه در عبودیت و تکلیف گرایی دارد و اصولی چون شایسته گزینی، مسئولیت پذیری و آزاد اندیشی، آن را پشتیبانی می کند.
به علاوه، نتیجه بخش است؛ چراکه معرفی افراد شایسته و صلاحیت دار، خودبخود راس و بدنه نیروهای انقلابی را به وحدت و پکپارچگی می رساند و آنها را به تکاپو و حرکت وا می دارد.
 




Share
* نام:
ایمیل:
* نظر:

پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها
آخرین مطالب


صفحه اصلی | ارتباط با ما | آرشیو | جستجو | پیوندها | لیست نظرات | درباره ما | نظرسنجی | RSS | ایمیل | نسخه موبایل
طراحی و تولید: مؤسسه احرار اندیشه